اریک اریکسون برای انسان ۸ مرحله‌ی رشد روانی در نظر می‌گیرد. هر مرحله، چالشی دارد که اگر بتوانیم آن را با موفقیت پشت سر بگذاریم. وارد مرحله‌ی بعدی می‌شویم. اما اگر شکست بخوریم روند رشدی ما دچار وقفه می‌شود.
پس از ۱۸ سالگی «مرحله‌ی ششم رشد» آغاز می‌گردد: صمیمیت در برابر گوشه‌گیری. این مرحله تا پایان ۴۰ سالگی ادامه می‌یابد.*
چند سال قبل از ۴۰ سالگی با مدرسهی نویسندگی آشنا شدم. میانه‌ی دوران سیاه کرونا بود. نه رفت و آمدی، نه دید و بازدیدی. تعریف ارتباط تغییر یافته بود. به شدت احساس تنهایی می‌کردم.
مدتی پس از آشنایی با مدرسهی نویسندگی کم‌کم در وبینارهای اهل نوشتن شرکت کردم. بتدریج با بچه‌ها آشنا شدم. آدم‌هایی اهل خاندن، نوشتن و فکر کردن. احساس می‌کردم عضو گروهی هستم که از سال‌های دور بدنبالش می‌گشتم.
همیشه دوست داشتم با این لایه از اجتماع در ارتباط باشم اما هیچ‌گاه فرصتش را نداشتم. در این جمع دوستان خوبی پیدا کردم. دوستانی هم‌زبان و هم‌دل. هنوز هم یکی از حلقه‌های مهم ارتباطی من دوستان نویسنده‌ام هستند. در مدرسهی نویسندگی صمیمیت را یافتم و از گوشه‌گیری رها شدم.
آفرینندگی با نوشتن:
از ۴۰ سالگی مرحله‌ی هفتم رشد روانی آغاز می‌شود: آفرینندگی در برابر رکود. این مرحله تا ۶۰ سالگی ادامه می‌یابد.
در این سنین بیشتر افراد تمایل دارند به دیگران کمک کنند. اگر موفق شوند احساس آفرینندگی دارند. اما اگر نتواند دچار رکود می‌شوند.*
در نگر من «پاره‌نویسی روزانه و انتشار» یکی از راه‌های کمک به دیگران است. حتا اگر برای یک نفر راهگشا باشد.
من می‌نویسم:
چه مسائلی دارم.
چگونه آن‌ها را حل می‌کنم.
و چه نتایجی بدست می‌آورم.
این روایت به دیگران کمک می‌کند موضوع را از دریچه‌ی ذهن من ببینند. سپس اگر مفید بود از آن استفاده کنند.
امیدواری با نوشتن:
حوالی ۶۰ سالگی مرحله‌ی هشتم: امید در برابر ناامیدی رخ می‌دهد. در این سنین افراد تمایل دارند خاطراتشان را بگویند. زیرا زندگی مانند یک فیلم از جلوی چشمانشان می‌گذرد.*
شاید کسی در میان اطرافیان وقت و حوصله‌ی گوش دادن به خاطرات ما را نداشته باشد. در این هنگام می‌توانیم باز هم به «نوشتن» پناه ببریم.
«نوشتن و انتشار» حتا در یک کانال شخصی در تلگرام به ما کمک می‌کند:
تجربه‌هایمان را دسته‌بندی کنیم و بنویسیم.
سپس افراد علاقمند را می‌یابیم و با آن‌ها ارتباط می‌گیریم.
سپس‌تر احساس مفید بودن داریم و از ناامیدی فاصله می‌گیریم.
*برداشتی آزاد از فایل صوتی اریکسون(مرتضی پاشاپور)
