«من کار حرفه‌ای انجام نمی‌دهم اما سعی می‌کنم کارم را اصولی انجام دهم.»
این جمله را در اولین مکالمه با مدیر موسسه گفتم سپس به او پیشنهاد همکاری دادم. در زمینه‌ی تولید محتوا رزومه‌ای نداشتم یا حتا گواهی شرکت در دوره‌ی خاصی.

خانوم غریب‌نواز بیشتر، خصوصیات شخصیتی مرا می‌شناخت تا اینکه نمونه‌ کاری از من دیده باشد. او از پیشنهادم استقبال کرد و گفت: «تخصص با پشتکار بدست می‌آید.» اکنون بعد از دو سال همکاری در موسسه‌ی والد و کودک همچنان دوست‌دارم بیشتر بیاموزم و بهتر انجام دهم.

در نگر من: پل میان مصرف‌کنندگی و تولیدکنندگی «یادگیرندگی» است. هنگامیکه یادگیرنده باشم، می‌توانم ارزش‌آفرین هم باشم. همه چیز را از پنجره‌ی یادگیری ببینم. سپس از هر پیشامدی برای پروژه‌ی شخصی خودم استفاده کنم. شاید موضوع‌های بی‌ربط در کنار هم شگفتی بیافریند.

یادگیرندگی مانند خلاقیت ماهیتی باز دارد. یادگیرندگی اضافه‌کردن چیزی است به خودم و سپس اضافه کردن چیزی به جهان. برعکس مصرف‌کنندگی که با کم‌کردن چیزی از جهان برایم تداعی می‌شود.

وقتی می‌خواهم یادگیرنده باشم؛ می‌توانم به استقبال هر چالشی بروم برای آنکه موضوع تازه‌ای بیاموزم. انجام دهم و دوباره یادبگیرم. نوسانی میان آموختن و انجام دادن. مثل یک پاندول ساعت، همواره در حال حرکت.
«یادگیرنده بودن» مرا کنجکاو می‌کند. سبب می‌شود متمرکز فکر کنم و از حواس پنج‌گانه‌ام بهتر استفاده کنم. سپس هوشیارتر باشم و به استقبال تجربه‌های تازه بروم. در این حالت همواره موضوعی هست برای یادگرفتن، راهی هست برای رفتن و تجربه‌ای برای زیستن.